در انتظار خوابم و صد افسوس 

 

خوابم به چشم باز نميآيد 

 

اندوهگين و غمزده مي گويم 

 

شايد ز روي ناز نمي آيد 

 

چون سايه گشته خواب و نمي افتد 

 

در دامهاي روشن چشمانم 

 

مي خواند آن نهفته نامعلوم 

 

در ضربه هاي نبض پريشانم 

 

مغروق اين جواني معصوم 

 

مغروق لحظه هاي فراموشي 

 

مغروق اين سلام نوازشبار 

 

در بوسه و نگاه و همآغوشي 

 

مي خواهمش در اين شب تنهايي 

 

با ديدگان گمشده در ديدار 

 

با درد ‚ درد ساكت زيبايي 

 

سرشار ‚ از تمامي خود سرشار 

 

مي خواهمش كه بفشردم بر خويش 

 

بر خويش بفشرد من شيدا را 

 

بر هستيم به پيچد ‚ پيچد سخت 

 

آن بازوان گرم و توانا را 

 

در لا بلاي گردن و موهايم 

 

گردش كند نسيم نفسهايش 

نوشد بنوشد كه بپيوندم 

 

با رود تلخ خويش به دريايش 

 

وحشي و داغ و پر عطش و لرزان 

 

چون شعله هاي سركش بازيگر 

 

در گيردم ‚ به همهمه ي در گيرد 

 

خاكسترم بماند در بستر 

 

در آسمان روشن چشمانش 

 

بينم ستاره هاي تمنا را 

 

در بوسه هاي پر شررش جويم 

 

لذات آتشين هوسها را 

 

مي خواهمش دريغا ‚ مي خواهم 

 

مي خواهمش به تيره به تنهايي 

 

مي خوانمش به گريه به بي تابي 

 

مي خوانمش به صبر ‚ شكيبايي 

 

لب تشنه مي دود نگهم هر دم 

 

در حفره هاي شب ‚ شب بي پايان 

 

او آن پرنده شايد مي گريد 

 

بر بام يك ستاره سرگردان

نظرات شما عزیزان: